سندرم پیریفورمیس یک اختلال عصبی غیر عادی است که زمانی اتفاق می‌افتد که عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک را فشرده می‌کند. عضله پیریفورمیس یک عضله مسطح نوار مانند است که در باسن و در نزدیکی بالای مفصل لگن قرار دارد. این عضله در حرکت پایین بدن مهم است، زیرا مفصل لگن را مستحکم کرده و بالا نگه می‌دارد و ران را برای جدا شدن از بدن می‌چرخاند. این عضله به افراد این امکان را می‌دهد که راه بروند، وزن خود را از روی یک پا به پای دیگر گذاشته و تعادل خود را حفظ کنند. عصب سیاتیک یک عصب ضخیم و بلند در بدن است. این عصب از زیر عضله پیریفورمیس عبور کرده و از پشت ران و ساق پا گذشته و در نهایت به اعصاب کوچک‌تر در انتهای پا ختم می‌شود. فشرده شدن عصب می‌تواند در اثر اسپاسم عضله پیریفورمیس اتفاق بیفتد. سندرم پیریفورمیس وضعیتی است که در آن عضله پیریفورمیس، واقع در ناحیه باسن، دچار اسپاسم می‌شود و سبب درد در ناحیه باسن می‌گردد. عضله پیریفورمیس همچنین می‌تواند عصب سیاتیک مجاور را تحریک کند و باعث درد، بی حسی و سوزن سوزن شدن در طول پشت پا و داخل پا شود (مشابه با درد سیاتیک).
دلایل سندرم پیریفورمیس :
علت اصلی سندروم پیریفورمیس این است که عصب سیاتیک توسط عضله پیریفورمیس در باسن گیر می‌افتد که می‌تواند تنها در یک طرف بدن یا در هر دو طرف رخ دهد. بسیاری از افراد سالمند مبتلا به سندرم پیریفورمیس، دچار اختلالات فیزیکی در عضلات اطراف عصب سیاتیک می‌شوند که اغلب به علت استفاده بیش از حد از عضله یا آسیب‌های قبلی می‌باشد. دو نوع سندرم پیریفورمیس وجود دارد