لابروم در شانه
سر استخوان بازوی شما به حفره گردی در تیغه شانه متصل می‌شود. این حفره گلنویید نامیده می‌شود. اطراف لبه بیرونی گلنویید (کاسه مفصل)، یک حاشیه بافت قوی و الیاف مانند به نام لابروم قرار دارد. لابروم به عمیق‌تر کردن حفره کمک می‌کند و مفصل شانه را ثبات می‌بخشد. همچنین به عنوان یک نقطه اتصال برای بسیاری از رباط‌های شانه و همچنین یکی از تاندون‌های عضله دو سر بازو عمل می‌کند.
پارگی لابروم شانه
پارگی SLAP نوعی آسیب به لابروم شانه است که حلقه ای از غضروف می‌باشد که حفره مفصل شانه را احاطه کرده است. واژه SLAP مخفف قدامی و خلفی لابروم بالایی است. در آسیب SLAP، قسمت بالایی لابروم آسیب می‌بیند. این منطقه فوقانی همچنین جایی است که تاندون دو سر بازو به لابروم می‌پیوندد. پارگی SLAP هم در جلو (قدامی) و هم در پشت (خلفی) این نقطه اتصال رخ می‌دهد. تاندون دو سر بازو نیز می تواند در آسیب دخیل باشد.
دلایل
آسیب به لابروم بالایی می‌تواند ناشی از ترومای حاد یا حرکت تکراری شانه باشد. یک آسیب حاد SLAP ممکن است از موارد زیر ناشی شود:
- تصادف موتور با خودرو
- سقوط بر روی بازوی کش آمده
- کشیدن زوری بازو، مانند هنگام تلاش برای گرفتن یک شی سنگین
- حرکت سریع یا زوردار بازو زمانی که بالاتر از سطح شانه است
- جابجایی شانه
افرادی که در ورزش‌های بالای سر تکراری انجام می‌دهند مانند ورزشکاران پرتاب وزنه یا وزنه برداران می‌توانند در اثر حرکت تکراری شانه، پارگی لابروم را تجربه کنند.
با این حال، بسیاری از پارگی‌های SLAP نتیجه فرسودگی لابروم است که به آرامی در طول زمان رخ می‌دهد. در بیمارانی که بیش از ۴۰ سال سن دارند، پارگی یا فرسایش لابروم فوقانی می‌تواند به عنوان یک روند طبیعی پیری دیده شود. این حالت متفاوت از آسیب‌های حاد در یک فرد زیر ۴۰ سال است.
علائم
علائم معمول یک پارگی SLAP مشابه بسیاری از مشکلات دیگر شانه است. این علائم عبارتند از:
- احساس قفل شدن، تق تق، گرفتگی یا ساییدگی شانه
- درد با حرکت شانه یا نگه داشتن شانه در موقعیت‌های خاص
- درد هنگام بلند کردن اشیاء، به ویژه بالای سر
- کاهش قدرت شانه
- احساس اینکه شانه در حال “دررفتن از مفصل” است
- کاهش دامنه حرکتی
- کاهش در سرعت پرتاب ها یا احساس “خواب رفتن دست” پس از پرتاب
تشخیص
سابقه پزشکی
پزشک شما در مورد علائم‌تان با شما صحبت خواهد کرد و این که اولین بار چه موقع آغاز شدند. اگر می‌توانید آسیب یا فعالیت خاصی را که موجب درد شانه شده است به خاطر بیاورید، می‌تواند به پزشک در تشخیص مشکل شانه کمک کند، اگر چه بسیاری از بیماران رویداد خاصی را به یاد نمی‌آورند. ضروری است هر گونه فعالیت کاری یا ورزش که باعث شکنندگی شانه شما می‌شود نیز ذکر گردد، و همچنین محل درد، و نوع درمان قبلی، اگر وجود داشته باشد.
معاینه فیزیکی
در طول معاینه پزشکی، پزشک شما میزان حرکات، قدرت و ثبات شانه را بررسی می‌کند. پزشک ممکن است با قرار دادن بازوی شما در موقعیت‌های مختلف برای بازتولید علائم‌تان، آزمایش‌های خاصی انجام دهد. پزشک‌تان همچنین می‌تواند گردن و سر را بررسی کند تا مطمئن شود که درد شما از “تیر کشیدن عصب” ناشی نمی‌شود. نتایج این آزمایش‌ها به پزشک شما در تصمیم گیری کمک خواهد کرد که آیا آزمایش یا تصویربرداری از شانه شما ضروری است یا خیر.
آزمایش‌های تصویری
- اشعه ایکس: این تست تصویربرداری، تصاویر واضح از ساختارهای متراکم مانند استخوان ایجاد می‌کند. لابروم شانه از بافت نرم ساخته شده است، بنابراین در اشعه ایکس نشان داده نمی‌شود. با این وجود، پزشک شما ممکن است از پرتوهای اشعه ایکس برای اطمینان از اینکه مشکلی مانند آرتروز یا شکستگی در شانه شما وجود ندارد، استفاده کند.
- اسکن تصویری رزونانس مغناطیسی (MRI): این آزمایش می‌تواند بافت‌های نرم مانند لابروم را بهتر نشان دهد. برای نشان دادن پارگی لابروم به طور واضح‌تر در MRI، قبل از اسکن ، ممکن است رنگی به شانه شما تزریق شود.
درمان
درمان غیر جراحی
در بسیاری از موارد، درمان اولیه برای آسیب SLAP غیر جراحی است. گزینه‌های درمان عبارتند از:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی:داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن باعث کاهش درد و تورم می‌شوند.
- فیزیوتراپی: تمرینات خاص، می‌تواند حرکت جسمانی و تقویت شانه را بازیابی کند.
انعطاف پذیری و طیفی از حرکات عبارتند از کشش کپسول شانه، که بافت همبند قوی است که مفصل را احاطه کرده است. ورزش برای تقویت عضلاتی که از شانه محافظت می‌کند، می‌تواند درد را از بین ببرد و از آسیب بیشتر جلوگیری کند. این برنامه ورزشی می‌تواند در هر مکانی از ۳ تا ۶ ماه ادامه یابد و معمولا شامل کار با یک متخصص پزشکی ورزشی می‌شود.
بلاک عصب
درمان معمولا با روش‌های محافظه کارانه که شامل کشش و ورزش درمانی و روش‌های دیگر است، آغاز می‌شود. هنگامی که این درمان‌ها قادر به رفع علائم نباشند، لابروم نیاز به جراحی برای اتصال دوباره به استخوان خواهد داشت. در بیشتر موارد، عمل جراحی بسته انجام می‌شود. در این روش، پزشک سوزنی را از طریق پوست و بافت‌های عمیق وارد می‌کند. تزریق حاوی ترکیبی از بی حس کننده موضعی و کورتیزون (یک استروئید) است. حداقل ۳۰ دقیقه پس از انجام این عمل، بیمار تحت نظر قرار می‌گیرد و پس از آن مجاز به بازگشت به خانه خواهد بود. اغلب پس از یک هفته، کاهش بسیار چشمگیر درد مشاهده می‌شود، و تا ۸۰٪ از بیماران احساس بهبودی می‌کنند..
نویسنده:
دکتر ایمانی.متخصص جراحی شانه
.